Andy Phillip
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 7 de marzo de 1922 Granite City, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 29 de abril de 2001 (79 anos) Rancho Mirage, Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade de Illinois |
| Altura | 188 cm |
| Peso | 89 kg |
| Actividade | |
| Ocupación | oficial, baloncestista, adestrador de baloncesto, beisbolista, director de cinema |
| Período de actividade | 1947 - 1958 |
| Carreira militar | |
| Rama militar | Corpo de Marines dos Estados Unidos |
| Nacionalidade deportiva | Estados Unidos de América |
| Deporte | baloncesto |
| Liga | National Basketball Association |
| Posición de xogo | Escolta |
| Convocado por | Chicago Stags (pt) , 47º (1 de xullo de 1947) |
  | |
Andrew Michael Phillip, nado o 7 de marzo de 1922 en Granite City, Illinois e finado o 29 de abril de 2001 en Rancho Mirage, California, foi un xogador profesional de baloncesto estadounidense que xogou durante once tempadas na NBA, ademais de ser adestrador durante dez partidos cos St. Louis Hawks en 1958. Medía 1,88 metros de altura, e xogaba indistintamente de base ou aleiro.
Traxectoria deportiva
[editar | editar a fonte]Universidade
[editar | editar a fonte]Xogou cos Fighting Illini da Univesidad de Illinois nos anos 40, levando ao seu equipo a gañar en dúas ocasións o campionato da Big Ten Conference, en 1942 e 1943, conseguindo o galardón do MVP ese último ano, tras conseguir o récord de anotación da súa conferencia en puntos totais (255, 21,3 por partido) e nun partido (40). O equipo era coñecido naquel entón como os Whiz Kids,[1] pola cantidade de xogadores de segundo e terceiro ano, e caracterizáronse pola súa velocidade en ataque e o seu tenaz defensa. O contraataque é o noso xogo, dixo Phillip unha vez, somos uns adiantados no tempo.
Os Whiz Kids foron enviados á segunda guerra mundial trala tempada 1942-43. Phillip serviu como tenente no Corpo de Marines dos Estados Unidos, tomando parte na campaña de Iwo Jima. Regresou a Illinois para a tempada 1946-47.[2]
Profesional
[editar | editar a fonte]Foi elixido na quinta rolda do Draft da NBA de 1947 por Chicago Stags, onde xogou durante tres tempadas. Na última delas liderou por primeira vez a clasificación de mellores pasadores da liga, tras repartir 5,8 asistencias por partido.[3] Ao ano seguinte asinaría por Philadelphia Warriors, e nos dous anos que permaneceu alí volveu liderar a clasificación de asistencias, chegando na tempada 1951-52 a ser o primeiro xogador da historia da NBA en exceder as 500 asistencias, deixando a nova marca en 539.[4]
Ao ano seguinte asinou con Fort Wayne Pistons, onde tras unha boa tempada a nivel persoal, finalizando segundo na clasificación de asistencias, logrou xunto ao seu equipo chegar en dúas ocasións consecutivas ás Finais da NBA. En 1955, no sétimo e decisivo partido, foi acusado por un dos seus compañeiros de fraude por supostamente negociar con apostadores para deixarse perder o partido contra Syracuse Nationals,[5] tras perder un balón a falta de tres segundos para o final, o que posibilitou que Syracuse levase o campionato tras gañar no partido decisivo por un punto, 92-91.[6]
En 1956 fichou por Boston Celtics, onde xa con 34 anos, e desempeñando un papel secundario, volveu aparecer nas finais en ambas as tempadas, xogando á beira de xente como Bob Cousy, Bill Russell, Bill Sharman, Tom Heinsohn e Frank Ramsey, facéndose por fin co anel de campión no seu primeiro ano nos Celtics.[7] Nas súas 11 tempadas como profesional fixo 11,6 puntos e 4,3 asistencias por partido.
Equipos
[editar | editar a fonte]- Chicago Stags (1947-1950)
- Philadelphia Warriors (1950-1953)
- Fort Wayne Pistons (1953-1956)
- Boston Celtics (1956-1958)
Adestrador
[editar | editar a fonte]En 1958 aceptou o posto de adestrador de St. Louis Hawks, pero unicamente sentou no banco durante 10 partidos, gañando 6 e perdendo 4. En 1961 regresou aos bancos dirixindo aos Chicago Majors da American Basketball League durante unha tempada.[2]
Falecemento
[editar | editar a fonte]Phillip morreu o 29 de abril de 2001 na súa casa de Rancho Mirage, California aos 79 anos, vítima dun problema coronario.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Whiz Kids, Grown Up". Arquivado dende o orixinal o 19 de febreiro de 2011. Consultado o 07 de abril de 2010.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Andy Phillip, 79, Whiz Kid In College, All-Star in N.B.A.
- ↑ "1949-50 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 08 de novembro de 2012. Consultado o 07 de abril de 2010.
- ↑ Andy Phillip: pulled out of retirement by Rede Auerbach, a hall-of-famer finally got his shot at an NBA title - The Game I'll Never Forget - basketball player - Interview
- ↑ The Wizard of Odds: How Jack Molinas Almost Destroyed the Game of Basketball. By Charley Rosen. p. 154. 2001 Seven Stories Press. ISBN 1-58322-268-5
- ↑ "City Hails Nats' World Title Triumph," Syracuse Herald Journal, April 11, 1955, pp. 1, 45.
- ↑ "1956-57 NBA Season Summary". Arquivado dende o orixinal o 17 de outubro de 2012. Consultado o 07 de abril de 2010.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Estatísticas de Philip como xogador Arquivado 07 de abril de 2016 en Wayback Machine.
- Estatísticas de Philip como adestrador Arquivado 15 de maio de 2016 en Wayback Machine.
- Noticia do falecemento de Phillip en ESPN.com
- Xogadores de baloncesto dos Estados Unidos de América
- Xogadores de baloncesto da NBA
- Xogadores dos Chicago Stags
- Xogadores dos Philadelphia Warriors
- Xogadores dos Fort Wayne Pistons
- Xogadores dos Boston Celtics
- Adestradores dos St. Louis Hawks
- Escoltas de baloncesto
- Adestradores da NBA
- Adestradores de baloncesto dos Estados Unidos de América
- Membros do Salón da Fama da NBA
- Nados en 1922
- Finados en 2001